Wyspa miłości czyli co jest z nami kobietami?

Niedawno pojawił się nowy program w stylu reality show Wyspa miłości. Cała idea programu polega na odnalezieniu miłości. Przynajmniej takie było założenie. Piękni single łączą się w pary, które co tydzień mogą zmieniać również na nowo pojawiających się uczestników. Przepis na miłość może się jednak okazać przepisem na kompromitację.

W pierwszym odcinku miała miejsce prezentacja uczestników. Każdy w kilku słowach opowiadał o sobie i o tym czego szuka. W skrócie: każda kobieta szuka przygody a każdy mężczyzna miłości. Ręce mi opadły widząc jak chętnie kobiety prezentują siebie jako osoby lubiące sex, który stanowi dla niejednej z nich formę rozrywki. Abstrahując od faktów: czy naprawdę chcemy być tak postrzegane? Jako chichoczące laseczki chętnie wskakujące do przypadkowych łóżek? Tymczasem mężczyźni opowiadali, że są uczuciowi, delikatni i szukają stałego związku. Obłęd. Być może płeć piękna długo była zabawkami w męskich dłoniach i postanowiły zamienić się rolami stąpając przy tym po bardzo cienkim lodzie. 

Program potwierdza również jak łatwość w dostępie do wszystkiego wpływa na relacje międzyludzkie. Uczestniczki nie mogły zadowolić się prawie żadnym uczestnikiem w oczekiwaniu na efekt wow. W oczekiwaniu na ideał, który nie istnieje. Przez to zamknięte na jakiekolwiek uczucia czekają, czekają i pewnie się nie doczekają, ponieważ zawsze są i będą jakieś mankamenty. Tak jak w dzisiejszym świecie chcemy więcej, lepiej i zawsze coś jest niewystarczające. I zawsze będzie coś nie tak. I będziemy wiecznie niezadowolonym, marudnym społeczeństwem. 

Program, który miał polegać na zdobyciu miłości będzie raczej polegać na zdobyciu followersów na insta. Można i tak. Jednak koniec końców nikt nie powinien wiecznie szukać... Bo wieczne poszukiwanie oznacza wieczną samotność...